مقاوم کردن بتن در برابر رطوبت 

مقاوم کردن بتن در برابر رطوبت

 

مقاوم کردن بتن در برابر رطوبت

به منظور افزایش مقاومت بتن در برابر رطوبت می توان از مواد افزودنی بتن استفاده کرد. این محصولات وضعیت سطحی بتن را به شکلی تغییر می دهند که این ماده خاصیت آب گریزی پیدا کند یا به بیان بهتر، کمتر دچار خیس خوردگی شود. البته لازم به ذکر است که استفاده از این مواد تنها زمانی می تواند مانع از نفوذ آب به درون جسم بتن شود که فشار وارد شده از شدت کمی برخوردار باشد بنابراین بطور کلی جهت ارتقا کیفیت روسازی بتنی، سفال، آجر و بلوک ها می توان از این مواد افزودنی بتن استفاده کرد. مواد افزودنی مقاوم کننده بتن در برابر رطوبت در سازه هایی مثل سازه های نگهدارنده ی آب یا پی های بتنی در معرض فشار هیدرواستاتیک، کارایی لازم را نخواهند داشت. با این وجود همچنان می توان ادعا کرد که برخی از مواد افزودنی مقاوم کننده بتن در برابر رطوبت حاوی مواد افزودنی کاهنده آب بوده که کاهش نفوذپذیری بتن را به دنبال خواهند داشت.

مقاوم کننده های بتن در برابر رطوبت

افزودنی هایی که به منظور مقاوم کردن بتن در برابر رطوبت استفاده می شوند، یک لایه آبگریز نازک ایجاد می کنند. این فرایند به سه شکل انجام می پذیرد: ۱)واکنش مواد مقاوم کننده بتن در برابر رطوبت با فرآورده های هیدراتاسیون سیمان ۲)امولیسون ۳)ترکیب شدن مقاوم کننده بتن در برابر رطوبت با ظرافیت مطابق با تقسیم بندی. 

مواد مقاوم کننده ی بتن در برابر رطوبت معمولا برپایه اسیدهای چرب تولید می شوند. از جمله این مواد می توان به اولئیک، کاپریلیک و کاپریک به عنوام ماده اصلی در مخلوط های اسید چرب اشاره کرد. 

استریک اسیدها نیز موادی هستند که به شکلی گسترده برای افزایش مقاومت بتن در برابر رطوبت مورد استفاده قرار می گیرند و به شکلی پودری به ترکیبات بتن افزوده می شوند. در نهایت با یک فیلر ترکیب شده و کمک شایانی به پراکندگی در تمام مخلوط می کند. 

بوتیل استیرات ها نیز به عنوان یک امولسیون مورد استفاده قرار می گیرند. این افزودنی به دلیل واکنش آهسته با فرآورده های هیدراتاسیون، توزیع بهتری در مخلوط پیدا می کند بنابراین در حجم کمتری نسبت به اسید استریک استفاده می شود. 

سبزیجات و چربی های حیوانی به خصوصی نیز وجود دارند که برای مقاوم کردن بتن در برابر رطوبت استفاده می شوند. 

برخی از مواد مقاوم کننده بتن در برابر رطوبت نیز به گونه ای هستند که پس از تماس با محیط قلیایی بتن از بین رفته و یک لایه آبگریز را تشکیل می دهند. نقطه ی ذوب این موم ها بین ۵۷ الی ۶۰ درجه سانتی گراد بوده و با یک عامل امولسیون ساز که بر پایه سربیتان مونواسیترات یا سریبتان مونواسیرات اتوکسیلیت بوده، بکار می روند.

مقاوم کننده های بتن در برابر رطوبت با خاصیت آبگریز

این افزودنی های بتن نیز برای افزایش مقاومت بتن در برابر رطوبت استفاده می شوند. استیرات های آلومینیم و کلسیم از مواد هستند که به شکل گسترده برای افزایش مقاومت بتن در برابر رطوبت مورد استفاده قرار می گیرند. 

رزین های هیدروکربنی و انودودهای قیری زغال سنگ نیز از موادی هستند که می تواند سطوح آبگریز ایجاد. کنند. این مواد به شکل پودرهای نرم مورد استفاده قرار می گیرند و پس از اتوکلاو شدن هم از الک عبور داده می شوند. 

Rate this post

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

منوی دسته بندی خود را در مسیر: "سربرگ ساز > چیدما موبایل > عنصر منوی موبایل > نمایش و مخفی کردن > انتخاب منو " تنظیم کنید
سبد خرید
برای دیدن نوشته هایی که دنبال آن هستید تایپ کنید.